- هشتاد و هفتم -

چه قلم حواس پرتی دارم؛
یادش می‌رود
که همین چند لحظه پیش
چه گلایه‌ها بر سر کاغذ سپیدش نکرده
همیشه دوست دارد 
امیدی باشد
فردایی باشد
و شاید 
زمانی برای دوست داشتن
برای نوشتن
برای از نو شروع کردن
...
و این بین
کاغذی سیاه و مچاله ؛
کاغذی قربانی خواهد شد

همیشه یک طرف قضیه خودخواه است ...

[ یوسف رجبی]