- نود و هشتم -

اسفند تمام می‌شود

سال تمام می‌شود

همه چیز تمام می‌شود

حتی من، 

حتی تو ...

حتی این زندگی 

که همچنان سر سختانه 

می‌تازد و می‌رود

...

پایان ناپیداست

[ یوسف رجبی]

- نود و هفتم -

امان از هوای تو

که وقتی به سرم می‌زند

عجیب ...

عجیب هوایی می‌شوم؛

هوا برم می‌دارد

که اینجایی؛

چشمانم را می‌بندم

دلگرم می‌شوم

...

امان از هوای تو

[ یوسف رجبی]

- نود و ششم -

غذای اضافی‌اش قسمت گربه های کوچه شد؛

همسایه‌اش با شکم خالی سر به زمین ‌گذاشت ...

[ یوسف رجبی]

- نود و پنجم -

1.   کلافه می‌شوی و دنیا را هوار می‌کشی؛

آی دنیا؟؟!!! کجایت ایستاده‌ام؟؟!!!

گلایه می‌کنی و  مدام بغضت را

قورت می‌دهی در حلق پا به ماهت،

فارق از اینکه می‌گذرد ...

2.   همین که باران ببارد ...

ورقت بر می‌گردد،

بغضت می‌شکند

و تو می‌مانی و یک زندگی؛

آهای مرد‌.... دنیا روی شانه های توست

شانه هایت را خم مکن

[ یوسف رجبی]