- صد و چهارم -

روبروی آینه قدی اتاقم می‌ایستم
می‌بینم و می‌چینم
چروک افتاده به چهره‌ام،
سالهای رفته و گیسوان ریخته
تارهای سپید تجربگی
یا پیری ...
چه فرق می‌کند
مهم این است که

زمان می‌گذرد
بی برگشت !!!

[یوسف رجبی]

صد و سوم

نم نم می‌بارد
خستگی از شانه‌های مغموم سردم
ساز قلبم کوک نیست
لرزش دستانم
خبر از غروب می‌دهد و ناکامی این دنیای چرک مرده

و تیغ می‌کشند
روزهای تقویم بر پیشانی تن کرخت عریان زمان
وای بر من
وای برمن که نباشی و باشم

زمان بایست ...!!!


[یوسف رجبی]